Με τον όρο θηλώματα η όγκοι της ουροδόχου κύστης αναφερόμαστε στον συχνότερο όγκο του ουροποιητικού. Ο όρος θηλώματα είναι εξωραϊσμένος όρος του καρκίνου της ουροδόχου κύστης.
Η συνηθισμένη θέση εντόπισής του είναι το ενδοθήλιο (η εσωτερική επένδυση) του ουροποιητικού συστήματος, από τα νεφρά έως τον ουρητήρα και την ουροδόχο κύστη.
Στα πρώτα στάδια εμφάνισής του έχει την μορφή μικρού θάμνου με κλαδιά και φυλλωσιές ή σαν μικρό κουνουπιδάκι (εικόνα 1). Είναι ο δεύτερος σε συχνότητα καρκίνος στους άνδρες. Οι καπνιστές έχουν τρεις με τέσσερεις φορές μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης από τον υπόλοιπο πληθυσμό.
Ότι βλαβερό αναπνέουμε, τρώμε ή πίνουμε, καταλήγει μέσω των ούρων στην ουροδόχο κύστη. Όσο μεγαλύτερη είναι η παραμονή αυτών των ουσιών στο εσωτερικό της ουροδόχου κύστης τόσο πιο πιθανό είναι να εμφανισθεί μια κακοήθεια με την μορφή θηλώματος ή όγκου.
Εκτός από τους καπνιστές υπάρχουν κάποιες κατηγορίες εργαζομένων που είναι πιο εκτεθειμένοι λόγω της φύσης της εργασίας τους : εργαζόμενοι που έρχονται σε επαφή με την πίσσα – ασφαλτοστρώσεις, με προϊόντα επεξεργασίας πετρελαιοειδών, εργαζόμενοι σε εργοστάσια βαφής υφασμάτων ή δέρματος, ελαιοχρωματιστές και εργαζόμενοι σε βιομηχανίες επεξεργασίας σιδήρου και αλουμινίου.
Καταστάσεις που ενάγουν την εμφάνιση των θηλωμάτων ή του καρκίνου της ουρ. κύστης είναι η χρόνια απόφραξη που επιφέρει στάση – παραμονή για περισσότερο χρόνο – των ούρων και η χρόνια φλεγμονή.
Στάση των ούρων λόγω απόφραξης έχουμε στους ασθενείς που έχουν πρόβλημα με τον προστάτη τους και δεν ουρούν κανονικά. Μετά το τέλος της ούρησης οι ασθενείς αυτοί έχουν μόνιμα υπόλοιπο ούρων, η ουρ. κύστης τους μένει μόνιμα μισογεμάτη και με ένα πιθανό βλαβερό παράγοντα διαρκώς παρόντος μέσα της. Έτσι του δίδεται η δυνατότητα να δρα συνεχώς και για πολύ περισσότερο χρόνο. Η χρόνια φλεγμονή, λόγω μόνιμου καθετήρα ή λιθίασης της ουροδόχου κύστης, έχει και κείνη ένα ποσοστό ευθύνης για την εμφάνιση καρκίνου, κυρίως από πλακώδες καρκίνωμα.
Συμπτώματα ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης συνήθως δεν παρουσιάζει. Σε ένα μικρό ποσοστό κάποιοι ασθενείς θα παρουσιάσουν αιματουρία. Ο ασθενής έρχεται φοβισμένος και αναφέρει ότι είδε αίμα ενώ ουρούσε (Μακροσκοπική αιματουρία), χωρίς να πονέσει, ανώδυνα, και στην συνέχεια ή το είδε πάλι σε κάποια άλλη ούρηση ή δεν το ξαναείδε. Κάποιες άλλες φορές, το αίμα το εντοπίζει το μικροβιολογικό εργαστήριο στην Γενική ούρων (Μικροσκοπική αιματουρία) που υποβάλλεται κάποιος ασθενής για άσχετο λόγο σαν τυχαίο εύρημα.
Είναι χρυσός κανόνας της ουρολογίας να διερευνάται κάθε αιματουρία, είτε αυτή είναι Μακροσκοπική είτε αυτή είναι Μικροσκοπική, με Αξονική Κάτω κοιλίας, Αξονική Οπισθοπεριτοναικού χώρου με σκιαγραφικό και στην συνέχεια με Κυστεοσκόπηση. Η αξονική γίνεται για να διερευνηθεί το εσωτερικό των νεφρών και οι ουρητήρες για τυχόν θήλωμα ή λίθο και η κυστεοσκόπηση για να ελεγχθεί το εσωτερικό της ουροδόχου κύστης για τους ίδιους λόγους.
Σαν τυχαίο εύρημα μπορεί να εντοπισθεί κατά την διάρκεια ενός υπερήχου της ουροδόχου κύστης όπου ο γιατρός θα το δει να προβάλει προς το εσωτερικό της ουροδόχου κύστης. Εδώ πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η πρόληψη και ο τακτικός έλεγχος που πρέπει να υποβάλλονται όλοι οι ασθενείς μια φορά τον χρόνο για έλεγχο του προστάτη. Στα πλαίσια αυτού του ελέγχου περιλαμβάνεται και ο Υπέρηχος της ουροδόχου κύστης, σημαντικό εργαλείο για την ανεύρεση τυχόν θηλωμάτων της ουροδόχου κύστης.
Όταν σε έναν ασθενή εμφανισθεί Αιματουρία ή υπάρχει ύποπτο εύρημα από τον Υπέρηχο της ουροδόχου κύστης τότε α ασθενής αυτός πρέπει να υποβάλλεται σε Κυστεοσκόπηση.
Η κυστεοσκόπηση είναι μια εξέταση που μπορεί να γίνει με μέθη στην κλινική ή με τοπική νάρκωση στο ιατρείο όταν ο γιατρός διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό. Στο ιατρείο μπορεί να γίνει πολύ καλά ανεκτή η εξέταση με τοπική νάρκωση και με το εύκαμπτο κυστεοσκόπιο, ανώδυνα πολύ γρήγορα, διάρκειας περίπου ενός λεπτού και με την δυνατότητα κάμερας. Με τον τρόπο αυτό, την Εύκαμπτη κυστεοσκόπηση, ο ουρολόγος θα εξακριβώσει αν είναι θήλωμα και θα εντοπίσει την μορφή του και την θέση του επακριβώς.
Η περαιτέρω αντιμετώπιση περιλαμβάνει την Αξονική όπως είπαμε και στην συνέχεια διουρηθρική εκτομή (αφαίρεση) του θηλώματος με νάρκωση, γενική ή ραχιαία. Το θήλωμα πρέπει να αφαιρεθεί ριζικά μέχρι το μυϊκό χιτώνα του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης για να γνωρίζουμε μέχρι που έχει προχωρήσει η ‘’ρίζα’’ του (βλέπε εικόνα 3). Σε ένα θήλωμα δεν μας ενδιαφέρει αν είναι μεγάλο ή μικρό, δεν μας ενδιαφέρει αν είναι ένα ή περισσότερα, εκείνο που παίζει σημαντικό ρόλο και απ’ αυτό θα εξαρτηθεί η υγεία του ασθενούς, είναι πόσο βαθιά έχει προχωρήσει στο έδαφος της ουροδόχου κύστης. Απ’ την ιστολογική εξέταση του υλικού που θα στείλει ο ουρολόγος θα εξαρτηθεί η περαιτέρω θεραπεία και παρακολούθηση που θα ακολουθηθεί.
Το τοίχωμα – έδαφος της ουροδόχου κύστης αποτελείται από διάφορα στρώματα (βλέπε εικόνες 2 & 3). 
Το εσωτερικό στρώμα, αυτό που έρχεται σε άμεση επαφή με τα ούρα, είναι το ενδοθήλιο. Το δεύτερο στρώμα είναι το χόριο και το τρίτο είναι ο μυϊκός. Αν το θήλωμα ανευρεθεί στο πρώτο στρώμα, πριν προλάβει να προχωρήσει στο χόριο, το δεύτερο σε βάθος στρώμα, και αφαιρεθεί, τότε είναι στην ουσία θεραπευμένο. Απαραίτητη προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της νόσου είναι βέβαια η περαιτέρω αντιμετώπιση με ενδοκυστικές εγχύσεις φαρμάκων σε διάφορα σχήματα και το δεύτερο είναι συνεχής παρακολούθηση με κυστεοσκοπήσεις ανά τακτά διαστήματα. Αν το θήλωμα παραμεληθεί ή δεν εντοπισθεί εγκαίρως τότε ίσως έχει την δυνατότητα να προχωρήσει πιο βαθιά στα στρώματα της ουροδόχου κύστης και να χρειασθεί έως και αφαίρεση της ουρ. κύστης (κυστεκτομή).
Ο ιδανικός τρόπος αφαίρεσης ενός θηλώματος ή όγκου της ουροδόχου κύστης είναι να γίνει αφαίρεση με TURis. Είναι ο καλύτερος και ασφαλέστερος τρόπος χειρουργείου. Χρειάζεται να γίνει με νοσηλεία μιας ημέρας και με νάρκωση, ραχιαία ή γενική.